เสด็จลังกาทวีป

 

พ.ศ 800 โดยประมาณ ในแผ่นดิน พระเจ้าศิริกิตติกุมาร พระเชษฐาราชโอรส ในพระเจ้าตักละราช

 

ขึ้นครองราชสมบัติ เมือง ปาฎลีบุตร เป็นช่วงทีเมืองปาฏลีบุตรเกิดมหากลียุค ทั้งมีการจลาจลภายในและข้าศึกภายนอก

 ผู้คนในปาฏลีบุตรที่เคารพนับถือพระพุทธรัตนพรรณมณีมรกต จึงลงความเห็นกันว่า ถึงเวลาแล้วที่จะต้องอัญเชิญหนีมหาภยันตราย จึงอัญเชิญพระรัตนตรัย และพุทธบริษัท คือพระพุทธรัตนพรรณมณีมรกตในฐานะพระพุทธ พระไตรปิฎกธรรม ที่ประดิษฐานในวิหารนั้น พร้อมทั้งพระสงฆ์ พ่อค้าวานิชและชาวเมืองปาฏลีบุตรกลุ่มหนึ่ง ลงสู่สำเภาแล้วเดินทางลี้ภัยไปยังลังกาทวีป

เมื่อถึงลังกาทวีปพระเจ้าแผ่นดินลังกาทวีปในสมัยนั้น(ไม่ได้ระบุพระนาม) ทรงรับรักษาพระพุทธรัตนพรรณมณีมรกตเป็นอย่างดียิ่ง และทรงอุปถัมภ์ค้ำชูชาวปาฏลีบุตรเป็นอย่างดีสมควรตามความดีความชอบ

Sri Lanka

 The second epoch of the Chronicle of the Emerald Buddha notes a civil war in Pataliputra. Concerned about the safety of the Emerald Buddha, the ruler of Pataliputra sent the image to the King of Lankadvipa for safe keeping, intending to restore it to his kingdom once the fighting has ceased. The account continues by noting that the ruler of Pataliputra likely never journeyed to retrieve the image from Lankadvipa. Therefore, the image is said to have remained in Lankadvipa for two centuries. With the Emerald Buddha in Lankadvipa, Buddhism flourished. Lanka emerged as a stronghold of Buddhism and upon his death the Buddha himself sought celestial protection for Sri Lanka

พุทธศักราช 1000 โดยประมาณในแผ่นดิน 

ศรีเกษตรพุกามประเทศ พระมหากษัตริย์ผู้ครองนครขณะนั้นคือพระเจ้าอนุรุทธราชาธิราช(ภาษาบาลี) หรือ มังมหาอโนรธาช่อ(ภาษามอญ) พระองค์เป็นกษัตริย์ที่มีพระอานุภาพมาก บริบูรณ์ด้วยพลช้างพลม้าและทหารมากมาย แต่พระองค์ก็เป็นกษัตริย์ที่ตั้งมั่นอยู่ในสัมมาทิฐิ ทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาอย่างดียิ่ง 

อ่านต่อ ตำนานพระแก้วมรกต